King Harold held his breath, tried to be as silent as possible. These monsters were looking big enough to chop off a man’s head in a single bite.

Kral Harold nefesini tuttu, ne yapacağını bilemez haldeydi. Bu yaratıklar kafasını bir ısırışta koparabilecek büyüklükteydi. Şakaya gelir halleri yoktu.

Bu, benim nasıl delirdiğimin hikâyesi. Oldu mu? Mutlu musunuz?

Onu çağıran sesle gözlerini açtı ve gökyüzünden yere, beton balkonuna çakıldı. Arkasını döndüğünde odasını aydınlatmayı unuttuğunu ve yüzlerini akşam ışığında belli belirsiz seçebildiği bir kadınla uzunca bir erkeğin orada durduğunu fark etti. 

İki bacağı alçıda olan Özgüç “En çok işimin yarıda kalmış olmasına üzülüyorum,” dedi. Eyüpoğlu Hastanesi’nde özel bir odada yatıyordu. İki gün önce bir kaza geçirmişti.

Kulağına “pling” sesiyle ulaşan o yumuşak uyarı, mesaj geldiğine dair bilgisayarından yükselen diğer tüm sesli uyaranlar gibiydi.

The soft warning sound of “pling” was exactly like any other audio indicator of incoming message on her computer.

Veriler akmaya başlar başlamaz kendimi bir depoda buldum. Merakla etrafıma bakındım. Işığın tam altında, devrilmiş sandalyeye bağlı, kanlar içinde bir adam vardı.

Yaralı koluna aldırmadan doğrulup kendini sırtüstü yere bıraktı. Tepesinden bağırarak geçip giden bir kartalı gördü. Karanlık gökyüzü her an içini dökecekmiş gibi görünüyordu.

Kızılmaske’nin bana cevaben söylediği “Ne bulursam” sözünden iğreti olmuştum. Bu boktan cümle tuhaf hayaller kurmama yetmişti.